W Siemianowicach znajduje się osiem kościołów. Najstarszym historycznie kościołem jest kościół michałkowicki p.w. Św. Michała Archanioła, jak również istniejąca tu od XIV w. najstarsza parafia. Z niej – po podziałach z powodu rozrastania się okolicznych gmin wskutek osiedlania się ludności napływającej do pracy w przemyśle – powstały kolejne parafie: św. Krzyża, św. Antoniego Padewskiego i Wniebowzięcia NMP w Przełajce (kościół zbudowano po II wojnie światowej, według przedwojennych planów). Pozostałe parafie powstały po II wojnie światowej. W XIX w. zbudowany został kościół ewangelicki, w pobliżu którego funkcjonował również (nieistniejący dzisiaj) w prywatnej kamienicy dom modlitwy wyznawców religii mojżeszowej.
Kościół p.w. św. Michała Archanioła w Michałkowicach
Kościół p.w. św. Michała Archanioła, o którym pierwsza wzmianka źródłowa pochodzi z lat 1326 – 1328, w 1402 roku został ponownie fundowany. Zbudowano wówczas kościół drewniany, z trzema ołtarzami, amboną, organami i chrzcielnicą oraz dzwonnicą. W 1786 roku przystąpiono do budowy nowego kościoła, w stylu późnobarokowym. W połowie XIX w. kościół poszerzono o dwie nawy, krypty i kaplicę. Pozostałości tego kościoła przetrwały do 1926 roku. Wobec stale wzrastającej liczby parafian w 1899 roku ówczesny nowomianowany proboszcz, ks. Maksymilian Gerlich, podjął decyzję o rozpoczęciu budowy nowego kościoła. Kościół zaprojektował architekt Ludwig Schneider z Opola. Budowę rozpoczęto w 1902 r., a ukończono w 1904 r. Wlatach 70. XX w. Zniszczono oryginalne wyposażenie kościoła. Usunięto ołtarz główny z wizerunkiem patrona kościoła - Św. Michała Archanioła, ołtarz boczny i usunięto balaski przebudowując prezbiterium. Witraż zastąpiono nowym, a w ołtarzu głównym zamontowano metaloplastykę.
Kościół p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego w Siemianowicach
W 1867 r. zbudowano kościół tymczasowy. Wanda Henckel von Donnersmarck wyposażyła kościół w obrazy ołtarzowe, szaty i paramenty liturgiczne. Nosił on wezwanie Matki Boskiej. Kościół funkcjonował jako filialny parafii michałkowickiej, a w 1867 r. biskup wrocławski mianował księdza Hugona Stabika kapelanem lokalii siemianowickiej, wydzielonej z parafii michałkowickiej w 1868 r. 28 czerwca 1872 r.. biskup wrocławski erygował w Siemianowicach samodzielną parafię, a w rok później mianował księdza Hugona Stabika proboszczem.
Kościół p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego w Siemianowicach Śląskich z 1884 r. zbudowany został w stylu neogotyckim według projektu Paula Jackischa. Wyposażenie wykonane zostało przez najlepsze ówczesne firmy: ołtarze wykonał Buhl z Wrocławia. Organy zamówiono w firmie Schlag & Söhne w Świdnicy. "Drogę Krzyżową" i obrazy w ołtarzu głównym wykonał malarz Fahnrot z Wrocławia, który był też autorem obrazów w ołtarzach bocznych: Św. Barbary i Św. Józefa. Prace malarskie wykonał malarz Stolper z Nysy. Na filarach nawy głównej kościoła umieszczono drewniane, polichromowane rzeźby przedstawiające wizerunki świętych. Ambonę ozdobioną rzeźbionymi wizerunkami czterech ewangelistów wykonał Lust z Wrocławia. Na wieży kościelnej zawieszono trzy dzwony. Do dziś zachowały się jedynie nieliczne fragmenty bogatego wyposażenia kościoła, natomiast freski zostały całkowicie usunięte.
Kościół p.w. św. Antoniego Padewskiego
W 1836 r. hrabia Hugo Henckel von Donnersmarck rozpoczął budowę huty "Laura". Od 1838 r. zaczęto budować mieszkania dla robotników. Pod koniec XIX w. powstały szkoły ludowe oraz zawodowe. W 1873 r. rejon huty przekształcono w samodzielny obszar dworski Huta Laura, a w 1890 utworzono z niego gminę o tej samej nazwie. Wobec szybkiego rozwoju gminy i stale powiększającej się liczby ludności powstała konieczność wybudowania kościoła. Starania rozpoczęto w 1908 r. Kościół miał być usytuowany na plantach przy obecnym placu Ks. Piotra Skargi. W 1915 roku wydzielono z parafii kurację św. Antoniego Padewskiego, erygowaną później jako parafia. Już wcześniej czynione były starania o zbudowanie nowego kościoła, jednak na przeszkodzie tym zamierzeniom stanął wybuch I wojny światowej. Po wojnie zaadaptowano halę targową dzielnicy Huta Laura na potrzeby kościoła. Po przebudowie w latach 1929-1931 według projektu Jana Biasiona i Stanisława Porębskiego (dobudowano prezbiterium, podniesiono boczne ściany o 4m i dobudowano prospekt z dwoma wieżami przy wejściu głównym) hala funkcjonuje jako kościół pod wezwaniem Św. Antoniego Padewskiego.