Nie lubię przeczekiwać życia - rozmowa z siemianowicką pisarką
Już niedługo – 15 stycznia – w Miejskiej Bibliotece Publicznej odbędzie się spotkanie z autorką reklamowanej, jako historia polskiej Bridget Jones, książki „Smak miłości” - Igą Adams. Poprosiłam ją o krótką rozmowę.
- Igo Adams – kim jesteś? Wiem tylko, że jesteś siemianowiczanką, Sylwią Chmiel, logopedą i autorką bajek dla dzieci…
- Prócz tego kobietą „wulkanem” – potrafię tkwić w uśpieniu, potrafię wyrzucać kłęby dymu, potrafię pluć lawą. Nie da się mnie wytresować, skarcona znów robię swoje, jak kot, który z lubością zwija się w kłębek na nowym, ciemnym swetrze. Staram się być, a nie tylko istnieć. Cokolwiek robię, zawsze angażuję się całą sobą. Nie lubię przeczekiwać życia, nie uznaję środków zastępczych, nie zadowalam się „podróbkami”. Lubię rzeczy ambitne i wielkie.
- Pani inicjacja pisarska, to książeczki dla najmłodszych.
- Zgadza się. Napisałam kilka książeczek – „Miś Gabryś i przyjaciele”, „Rymowanki Cezarego” i „Płynne i potknięte przygody pszczółki Basi”. To nie są zwykłe bajki, lecz takie, które jednocześnie stanowią bazę ćwiczeń dla dzieci z wadami wymowy.
- Powszechnie uważa się, że dopiero książka dla dorosłego czytelnika to prawdziwa literatura, choć ludzie pióra prezentują w tej kwestii wręcz przeciwne opinie. Tak, czy inaczej jednak postanowiła pani sprawdzić się i na tym drugim polu. Jak powstawał „Smak miłości”? Czy tak, jak często się dzieje w przypadku pierwszej książki, pożywką dla niej była najbliższa pani rzeczywistość i ludzie?
- Tak właśnie było. Bohaterka „Smaku miłości” - Weronika, to w dużej mierze osoba podobna wewnętrznie do mnie, chociaż ma również cechy dobrze mi znanych kobiet z najbliższego otoczenia. Wszystkie wydarzenia opisane przeze mnie w książce też zaczerpnęłam z rzeczywistości. Nawet takie, które czytelniczkom wydawały się nieprawdopodobne. To wszystko rzeczywiście było!...
- …czyli, jak to nie raz mawiamy: rzeczywistość przerasta literaturę…
- Weronika szuka miłości. Zastawia na nią sidła wszędzie – także w Internecie. Spotyka tego jedynego, ale miłość okazuje się toksyczna. Mimo tego, że tak bardzo jej pragnęła, znajduje w sobie siłę, aby uwolnić się z tego związku. Pomaga jej w tym wizyta u seksuologa, u prawnika. Ja to właśnie chciałam przekazać czytelniczkom: że nie powinny bać się swojego życia, że choćby nie wiem co się działo - można zaczynać od nowa.
- Czyli, jak widzę, zaczynając od terapeutycznych bajek dla dzieci, przeszła Pani do bajki dla dorosłych również jakby mającej walor terapeutyczny?
- Nie myślałam tak o tym, ale rzeczywiście, coś w tym jest.
- Książka skrzy się dowcipem, Weronika ma wyjątkowy talent do popadania w tarapaty – wydawca reklamował ” Smak miłości”, porównując ją do historii Bridget Jones…
- To był taki jego zabieg marketingowy od którego ja umywam ręce. Nie chcę nikogo naśladować – piszę po swojemu. Ale jeżeli nawet reklamował moją książkę porównując ją do powieści Helen Fielding, to nie powinien był opatrzyć jej taką okładką, jaka zyskała moja książka. Ona nie konweniuje z klimatem napisanej przeze mnie historii.
- W jednym z wywiadów powiedziała Pani" Dość łzawych romansów i pompatycznych bohaterów, dość wyidealizowanych postaci." To dlatego romansowa historia w Pani wydaniu jest taka, że śmiech nawet choćby gorzki, ale jest nieodłącznym cieniem bohaterów?
- Życie jest ciężkie, ale mimo to zawsze jest w nim obecny humor. Kobiety lubią narzekać, a lepiej aby przeniosły życiowy akcent na uśmiech.
- Myślę, że ten wątek będzie mógł rozwinąć skrzydła podczas bliskiego już spotkania w Miejskiej Bibliotece Publicznej. Dziękuję za rozmowę.