Dawne siemianowickie Sylwestry
Jak dawniej siemianowiczanie bawili się na Sylwestra? – Pisała o tym w swojej książce „Piyknie wos witom” barwna postać tutejszej bohemy - Ruta Kubac, artystka estradowa, kabaretowa, mająca na swoim koncie role filmowe w produkcjach hollywoodzkiego reżysera Lecha Majewskiego, której piąta rocznica śmierci przypada w połowie stycznia.
Oto, jak zapamiętała ona ówczesne bale:
„W Sylwestra wszyscy musieli mieć maski na łocach. Żyniaci i porki łosobno łoblykali się w dziwaczne stroje. Na zabawie kożdy z innym tańcował a dopiero po dwanostyj każdy seblykoł maska i to boł najlepszy moment. Zaczło się chichranie, winszowanie i szukanie swojej drugij połowy. Pamiyntom jak tata z mamom do Uchra na taki bal maskowy piechty szli. Tata łoblyk frak, cylinder, bioły szal i białe rynkawice, w łoku mioł monokel na sznurze a w rynce kryka i udowoł hrabiego Luksemburga. Mama zas łoblykła sie w czorno – bioło krata klajd domino i gibko leciała za łojcym, żeby za dugo nie boł som i się jako frela niy przigarnoł. W Siemianowicach boło sześć wielkich sal – u Uchra, u Wzatka, „Pod Dwiema Lipami”, na Hugo, na Bytkowie u Gajzlera i u Belwedera. Na palcach niy policza wiela boło małych knajpkow, kaj ci biydniyjsi łazili na muzyka i tańce.
A te biydne tyż łoblykali się w stroje i maski i się jedyn drugiymu pomogali. Kobiytki pozyczały się kiecki – klajdy, kapelusze – kapindry, trzewiki i taśki. Jedna drugij robioła fryzura tolszerom, a dzieci im maski porobioły. Niekiere się tak pomalowały, ze maski nie boły wcale potrzebne. Chopy tyz miyndzy sobą się pożyczali coś do łoblecynio a potym po kryjomu uciekali na tańce i swawole. A niejeden to sie tak zabawioł, że mioł pamiątka na cołkie życie!”