14 kwietnia uczcijmy Święto Chrztu Polski
Od kilku lat dzień 14 kwietnia jest świętem państwowym. Święto Chrztu Polski, bo taką nosi nazwę, zostało wprowadzone ustawą z dnia 22 lutego 2019 r.
Jego ustanowienie ma na celu nie tylko upamiętnienie wydarzenia, jakie miało miejsce w roku 966, ale także zaakcentowanie doniosłości decyzji Mieszka I, cywilizacyjnej wagi tego aktu , kluczowego znaczenia dla rozwoju Polski. Jednocześnie, jak podkreślał ustawodawca, inicjatywa była reakcją na znikomą obecność tego historycznego faktu w społecznej świadomości. Sugeruje więc uczczenie Święta Chrztu Polskiego wywieszeniem flag oraz działaniami promującymi to wydarzenie w szkołach. Materiały pomocne do organizacji akademii szkolnych – pod poniższym linkiem
„Chrzest księcia Polan, Mieszka I, był jednym z przełomowych wydarzeń w historii Polski i Polaków. Ponieważ jednak relacje z tych wczesnych wieków są bardzo skromne, wielu rzeczy możemy się tylko domyślać. Chrzest odbył się prawdopodobnie w Wielką Sobotę - zgodnie z ówczesnym zwyczajem - w nocy oczekiwania na Zmartwychwstanie Pańskie. Znaleziska archeologiczne sugerują, że mógł on nastąpić na wyspie Ostrów Lednicki, koło grodu gnieźnieńskiego, głównej siedziby rodu Piastów. Znaleziono tam basen chrzcielny, w którym swobodnie mógł zmieścić się dorosły człowiek. Przypuszcza się, że razem z księciem ochrzczony został jego dwór.
Kronikarz z XII w., Gall Anonim, twierdzi, że do przyjęcia chrześcijaństwa z Zachodu namówiła Mieszka jego żona, córka księcia czeskiego, Dobrawa. Książę zawarł z nią małżeństwo licząc na przyjaźń z władcą Czech i wspólne działanie przeciw Związkowi Wieleckiemu - groźnemu sąsiadowi znad Bałtyku. Z Czech przybyli także pierwsi misjonarze. Wielokrotnie w historiografii podkreślano też, że książę Polan obawiał się ekspansji niemieckiej, przed którą miało go uchronić porzucenie pogaństwa. Zagrożenie z tej strony istniało, o czym mogą świadczyć walki z margrabiami, jednak nie należy go wyolbrzymiać. Być może jednak największe znaczenie miał chrzest dla wewnętrznej polityki państwa Polan, które podbijało sąsiednie plemiona, czczące lokalne bóstwa. Przyjęcie chrześcijaństwa sakralizującego władzę książęcą i królewską miało zintegrować młody organizm państwowy, umocnić władzę księcia. Wraz z chrześcijaństwem zaczęła rozwijać się także administracja kościelna, dostarczająca wsparcia nie tylko duchowego, ale także w zakresie rządzenia, gospodarki i - co najważniejsze - w kwestii przyjmowania zdobyczy cywilizacji zachodniej.” - czytamy na stronie Muzeum Historii Polski.